تودنیای پرشتاب تکنولوژی ما مردم ایران که لاأقل ظرف سی واندی سال گذشته دولت(یاهمان رژیم سیاسی) همواره از امکانات به روز دنیا در جهت تأمین منافع سیاسی واقتصادی به بهانه ی امنیت ودین وسنت علیرغم شعارهای قشنگ انتخاباتی وفصلی شان وقتی بعد از مدتها یکسری امکانات تکنولوژیک به روز در دسترس مردم قرار میگیره همه اون وسایل گذشته ونوع استفاده وکارکردها وروشهای مناسب ازیادشون میره ودر یک جوگیری عمومی همچون بز (هرچند که تقصیری ندارند!چرا که یامحروم مانده اند یا ممکن است بعلت بی ثباتی کلی دولت وجامعه همین اندروید هم ازشون بگیرن فردا...!)

سرشون میره تو گوشی وبعد همان دولت وهمان مردم به جان هم غر میزنند که :

چقدر سرت توگوشیت هست؟!

روابط آدمها بخاطر تکنولوژی ازبین رفته...آه ازین مصیبت..!

و...ازین دست حرفها

وبعد محض دلخوشی مث الان بنده اعتراض ریشه شناسانه میکنیم وبعد به یاد قدیم تو خلوت وتنهایی سرک به وبلاگم میزنم وباحسرت میخونمش ومطلب مینویسم ولی این بار نه رنج رفتن تو شهر رو به جون میخرم ونه معطل شدن تا نوبتم بشه تو کافی نت ونه منتظر وصل شدن سیستم به نت میشینم

بلکه با نوک انگشت همه فکر واحساسم رو تو یه گوشی اندروید تو همون وبلاگ قدیم مینویسم...

وشاید تا چند وقت بهش سرنزنم که همچون ایام قدیم باشوق ببینم کسی براش نظر گذاشته یانه؟

خوب که فکر ش رو میکنم میبینم سیاست های غلط وآموزش ورفتارهای نادرست دولت وجامعه وخانواده در ارتباط با تکنولوژی وروند روبه رشد اون بخاطر مجافظه کاری وتنبلی وترس ومنافعشون همه ی تنهایی وتفکر وآرامش ودرونی وتلاش برای رسیدن به آگاهی مارو بهم ریخته ولگد مال کرده...

کسی تعریف میکردمادربزرگش گفته:انگار هزارسال عمر کردم بس که تو این سی ساله چیزای عجیب غریب دیدم!

ملالی نیست جز خاطر خستگان این راه نرفته

 

 

پنجشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۳۹۵ 17:8یک آدم سابق(مســلم دهقانی)| |