با تشکر از دوست ارجمند آقای عباس عبادی که زحمت کشیدند وویراستاری مختصری درشکیل تر شدن این متن انجام دادند:

زن ها و دخترها
به کوه گریختند
یا کوه گویان،
وشهر

 بانویی بود 
بی پنجره
ودختران 
یالهای بریده ی خودرا
به آب سپردند
وآنقدر در سرزمین هرز 
کار کرند 
گریستند
فریاد کشیدند
آواز آسمان را
تا سر برآورند

برنگ علف،
از خاک تشنه
در دستهای زمخت قبیله ی بی آزرم
در دیوارهای بی پنجره ی شهر    بی بانو

روزی

در چشمان 

آسمان