می گذرم
از اذان  
بدور از صبح 
و برآمدن آفتاب
تن میدهم
به رخوت خویش
پشت میکنم
بی خیال،
به جریان هرچه هست
بر گرمجای تشک وپتو
تا فرورفتن دوباره ی من
آفتاب وماه 
در سیاه چاله ی پتو و تشک...