وقتی یک کارگر برای پانصد هزار تومان مساعده از کارفرما خودسوزی می‌کند

وقتی یک دبیر برای حکم غلط دادگاه درمورد فروش غیر قانونی خانه اش جلوی دادگاه خود سوزی می‌کند

وقتی یک زن بخاطر درخواست نامشروع قاضی دادگاه  در دادگاه ،برای اینکه مشکل پرونده اش حل شود، خودسوزی می‌کند

وقتی یک دانشجوی پسادکترا در دانشگاه خودکشی میکند

سئوال : آن قاضی، آن کارفرما، آن رئیس جمهور، آن رئیس دادگاه، آن رهبر جامعه چگونه در مقابل این مسائل در مقابل این همه مرگ ناشی از پاندمی که بخاطر مدیریت ضعیفشان هست 

چگونه سر آسوده بر زمین می‌گذارند ومیخوابند؟

روشنفکران وسلبرتی ها وهنرمندان وروحانیت مستقل چگونه با خیال راحت وبی تفاوت سر آسوده زمین میگذارند؟

این همه خود سوزی وخودکشی در بطن جامعه دربستر روز مرگی های ما مردم اتفاق می افتد درمقابل بی تفاوتی وسفسطه  های شبه قانونی حاکمان که همه چیز را منوط به روال بروکراتیک خودش می‌کند

دارد اتفاق می افتد 

آری مرگ جامعه

ویرانی من وتو

فروپاشی آدمی

ما کجاییم؟

چه می کنیم؟

چرا زندگی میکنیم؟