ملتی که دچار ناامیدی جمعی گردد 
هرگز نخواهد توانست روی پای خود بایستد.

امیل سیوران

 میدونی 
یکی از اشتباهات عمومی اینه که فکر میکنن اعتراض وانقلاب برای تغییر باید یک شکل مثبت داشته باشه و وجه برون گرایانه مثل ورود به خیابان وانجام اعتراضهای خیابانی ( عینی وعملی) از شورش واعتصاب گرفته تا ... نهایتا انقلاب
در صورتی که ملتی که ۲ انقلاب بزرگ و  دو رفرم بزرگ ویک جنگ بزرگ فرسایشی رو از سر گذرونده 
همیشه اینگونه اعتراضش رو بروز نمیده
چرا که جامعه فرایند مدرنیزاسیون رو خیلی کج وکوله وشتابان از سر گذرونده ولی از یه دوره ای ببعد یعنی دور دوم خاتمی تا سال ۸۹ کم کم مدرنیته براش جا افتاد ومدرن شد 
ولی سرخورده هم شد
میدونی وقتی 
جوانی معتاد میشه
مهاجرت از روستا به شهر ویا شهر به شهر واز ایران به خارج از ایران زیاد میشه
در بین اقشار عمدتا جوان در لایه ها وطبقات مختلف اجتماع
وقتی سر مایه گذاری در کشورهای همسایه از خرید ملک و... زیاد میشه
وقتی آمار طلاق وخودکشی زیاد میشه
وقتی ....
وقتی مردم وعلی الخصوص نسل‌های جدید با تیپها وشخصیتهای نامتعارف ولی مورد علاقه اشون در انواع شبکه های مجازی ظاهر میشن ومطالب خاصی می‌نويسن
در حالی که همین ظاهر وگفتار ونوشتار رو نمیتونن در دنیای واقعی داشته باشند 
وقتی....
همه اینها شکل دیگری از اعتراض هست
منتها خاموش 
درون گرایانه 
ومنفی