خوبی بلگفا تو این هست که با ورود امواج مختلف شبکه های اجتماعی ، هنوز هم نسلی که با بلگفا رشد کردند بازهم به انحاء مختلف برمیگردن سراغ این فضای دنج تا از خاطرات وتنهایی هاشون واز تجربه هاشون بنویسن

وجنسیت ونژاد ودین و منزلت اجتماعی و... هم نمیشناسه و هروقت دلت گرفت و حس خوبی یا تنهایی و... سراغت اومدن میای تو این محیط از خودت وبا کلمات خودت وبا هرزبانی حتا زبانِ بی زبانی هم شده مینویسی تا کمی آروم بشی، وحسنش نسبت به خمه شبکه های اجتماعی به روز که مد هم میشن این هست که دیگه دغدغه دیده شدن وخونده شدن هم تو این جاهان پر هیاهو برای هیچ که امواج مختلفی رو با خودش میاد ومیبره

اینجا تو بلگفا میتونی بنوی و گریه کنی وبخندی و... بعد بری تا هروقت که خواستی تونستی، دیگه حتا دغدغه کامنت خوانی زیر پست هات رو هم نداری...

میدونی فقط برای خودت هست

ویه بکاپ ازش میگیری که خودت ودلنوشتهات تو غبار گم گور نشن

مث نامه هایی که یه زمانی مینوشتی وتا سالها بعد میموندن وبعد ها پیدا میشدن...