چرا در گفتار ورفتار با سکوت یا بی اعتنایی یا بیان واژگانی درست، گذشت نمی کنیم؟

به همدیگه احترام نمیذاریم؟

تا اگر کسی رفتار وگفتار غلطی داره به زعم ما

برای آسودگی خیال خودِ ما هم شده به یک ارتباط درست وبا کیفیت برسیم؟

وقتی میشه با یک گذشت با بیان یک اشکال نداره،درست میشه، حالا که گذشته ، برو به کارت برس تا یک فکری برداریم، بایک تشکر ساده ...

یک مشکلی را فیصله داد

چرا اینقدر مغرور وکم طاقتیم

که هی دوست داریم ماجرا را کش بدهیم

که اگر تو فلان کنی من بدترش رو میکنم؟

با بیان اينکه من کینه ای ام

و...

فقط لازم بود یکی کوتاه بیاد؟

اصلن چرا باید یکی کوتاه بیاد؟

چرا اصلن هر دوطرف تلاش نمیکنن که اگر هر مشکلی هست قبل از هرچیز آرامش خودشون رو حفظ کنن

ازهم کمی فاصله بگیرن

بعد از مدتی بشینن وباهم فکر کنن که ریشه این رفتارها وگفتار ها وپیشداوری ها از کجاست؟

وکمک کنن اگر مشکلی هست چه در طرز فکر وچه در گفتار ورفتار با کمک هم وبعد اگر لازم شد با فردی آگاه تر و داناتر ، کمک کنند مشکلات بین فردیشان حل وفصل شوند؟

چرا فقط خودمون رو می بینیم؟

طرف مقابلمون رو که اگر هر حرفی هم حتا به اشتباه به ما زده وما بهمون برخورد در نظر نمیگیریم؟

که شاید اون نفهمی کرده ما گذشت کنیم بعدن در یک فضای دوستانه بهش بگیم؟

چرا باید هرچی بهمون میگن باید به ما برمی خوره؟

مگه نه از قدیم گفتن زبون گربه بارون نمیباره؟

چرا فقط دنبال این هستیم که مدارکی دال بر حقانیت خودمون پیدا کنیم ولی یکبار به خودِ خودمون شک نمیکنیم؟

که شاید ما هم با کم طاقتی، با پیشداوری، با بدبینی با بایک بد دهنی بایک صدا رو بالا بردن باعث شدیم وضعیت بدتر بشه؟

اصلن بذار طرف مقابل برای خودش غرغر کنه تا خودش ساکت بشه

من چرا خودم رو درگیر کنم وبهم بر بخوره و شرایط رو بدتر کنم؟

اصلن چرا همیشه تلاش می‌کنیم طرف مقابلمون رو با انواع تهدید کردنها وشرط گذاشتن ها بترسونیم که مقهور مابشن؟

مگه مولانا گفته : خون به خون شستن محال آمد محال؟

اگر حتا در یک ارتباط دوستانه ساده نیز هستیم

میتونیم مدتی بیخیالی طی کنیم تازمان بگذره و بقول معروف آبها از آسیاب بیفته تا بعد با یک مکالمه متقابل با حضور شخصی داناتر رفع سوتفاهم بشه

حافظ خوب گفته که :

لاف عشق

گله از یار؟

زهی لاف خلاف

عشق بازان چنین

مستحق هجرانند

چرا سعی نمی‌کنیم با یک لطفا، اشکال نداره، ماجرا رو فیصله بدیم؟ وکم کم ظرفیت خودمون رو بالا ببریم؟

یا باید ببخشید که اصلن اون اشتباه اصلن کار مانیز نبوده باشه

مگر هرکس هرچی گفت باید به ما بربخوره؟ به خودمون بگیریم؟ اینجور که رسم دلدادگی و مروت نیست؟

آره ارتباط

دوستی، همسخنی و عشق مراقبت میخواد، در فکر در کلام در رفتار، در جزئی ترین رفتار ها، تعهد میخواد در مناسبات مختلف

اما چرا ما مراقبت رو در ارتباط ازش مراقبت نمی کنیم؟

چرا

مگر نگفته محاسبه کنید خود را قبل از آنکه محاسبه کنند شما را...

مگر مراقبت همیشه باید از مال و جسم تنها باشه؟

مراقبت بیش از هرچیز از دل هست رعایت حریم وحرمت ها و فکر وکلمات ، در کنار مراقبت از جسم ومال و...