متن مردم نگاری یک گزارش مکتوب است که یافته های پژوهش های مردم نگاری را ارائه می دهد که مطالعه جوامع و فرهنگ های انسانی از راه مشاهده و مشاهده مشارکتی و کار میدانی است. متون مردم نگاری می تواند شکل‌های مختلفی از جمله کتاب، مقاله، گزارش و پایان نامه داشته باشد. برخی از ویژگی های کلیدی متون مردم نگاری:

1. توصیف: متون مردم نگاری توصیف های مفصلی از فرهنگ، آداب و رسوم، باورها و عملکردهای جامعه مورد مطالعه ارائه می دهد. شامل اطلاعاتی در مورد ساختارهای اجتماعی، آیین ها، سنت ها و زندگی روزمره است.

2. تفسیر: متون مردم نگاری فراتر از توصیف صرف هستند تا تجزیه و تحلیل و تفسیر داده های جمع آوری شده در طول کار میدانی را ارائه دهند. پژوهشگران اغلب از چارچوب های نظری انسان شناسی یا سایر نظریه ها و روش های حوزه های علوم اجتماعی برای درک یافته های خود استفاده می کنند.

3. زمینه سازی: متون مردم نگاری مطالعه را در بافت اجتماعی، تاریخی و فرهنگی گسترده تر آن قرار می دهند. پژوهشگران اغلب درباره تأثیر جهانی شدن، استعمار یا سایر عوامل خارجی بر جامعه مورد مطالعه بحث می کنند.

4. بازتاب : متون مردم نگاری اغلب شامل تأملاتی در مورد موقعیت، سوگیری ها و تجربه های خود پژوهشگر در طول کار میدانی است. این به خوانندگان کمک می کند تا بفهمند که چگونه پیشینه پژوهشگر ممکن است بر تفاسیر آنها تأثیر گذاشته باشد.

5. نقل قول ها و حکایات: متون مردم نگاری اغلب شامل نقل قول هایی از مصاحبه با اعضای جامعه، و نیز حکایت ها و داستان هایی است که نکات کلیدی را نشان می دهد. این روایت های شخصی به متن عمق و غنا می بخشد.

از نظر شیوه نگارش، متون مردم نگاری معمولاً در قالب توصیفی و روایی نوشته می شوند. پژوهشگران از زبان زنده استفاده می کنند تا فرهنگی را که مطالعه می کنند برای خوانندگان زنده کنند. که ممکن است شامل عکس ها، نقشه ها و سایر وسایل کمکی تصویری برای بهبود متن باشند. علاوه بر این، متون مردم نگاری اغلب شامل استنادهایی به پژوهش هاس قبلی و ادبیات نظری برای حمایت از استدلال ها و تفاسیر آنها می شود.

به طور کلی، نوشتن یک متن مردم نگاری شامل ترکیب داده های تجربی با بینش های تحلیلی برای ایجاد یک گزارش قانع کننده و آموزنده از یک فرهنگ یا جامعه یا گروه وقشر اجتماعی بطور خاص است.