انسان شناسی هنر

مسلم دهقانی

انسان‌شناسی هنر زیرشاخه‌ای از انسان‌شناسی است که بر مطالعه هنر و شیوه‌های هنری در فرهنگ‌ها و جوامع مختلف تمرکز دارد (مورفی، 2017).

به دنبال درک نقش هنر در جامعه، معانی و کارکردهای فرهنگی هنر، و راه هایی است که هنر در آنها روابط و هویت های اجتماعی را منعکس و شکل می دهد (گیرتز، 1973).

حوزه های مطالعه در انسان شناسی هنر شامل تحلیل فرهنگ بصری و مادی، مطالعه تولید و مصرف هنری، بررسی هنر به عنوان شکلی از ارتباط و بیان، و بررسی معانی نمادین و اهمیت فرهنگی اشیاء هنری است. (مورفی، 2017).

پژوهشگران در این زمینه همچنین ممکن است رابطه بین هنر و قدرت، تأثیر جهانی شدن بر رویه‌های هنری و روش‌هایی را که در آن هنر در آیین‌ها، مراسم‌ها و سایر زمینه‌های اجتماعی استفاده می‌شود، بررسی کنند (Geertz, 1973).

یکی از ویژگی‌های کلیدی انسان‌شناسی هنر، ماهیت میان رشته‌ای آن است که از بینش‌هایی از انسان‌شناسی، تاریخ هنر، جامعه‌شناسی، روان‌شناسی و سایر زمینه‌ها بهره می‌گیرد تا درک جامعی از شیوه‌های هنری و زمینه‌های فرهنگی آن‌ها فراهم کند (2017,Morphy, Howard).

پژوهشگران در این زمینه اغلب از ترکیبی از روش های قوم نگاری، تحلیل بصری و چارچوب های نظری برای مطالعه هنر در ابعاد اجتماعی و فرهنگی آن استفاده می کنند (Geertz, 1973).

به طور کلی، انسان‌شناسی هنر چشم‌اندازی غنی و متنوع در مورد نقش هنر در جوامع بشری ارائه می‌دهد و راه‌هایی را که در آن شیوه‌های هنری باورها، ارزش‌ها و عملکردهای فرهنگی را منعکس می‌کنند و شکل می‌دهند، روشن می‌کند ( 2017، Morphy, Howard).

منابع:

1. Geertz, Clifford. "Art as a Cultural System." The Interpretation of Cultures. Basic Books, 1973.

2. Morphy, Howard. "Anthropology, Art, and Aesthetics." Oxford Research Encyclopedia of Anthropology, 2017.